Με τον Σέρτζιο Κούκιο ήμασταν τόσο κοντά και τόσο μακριά συγχρόνως.

Μεγαλωμένοι κι οι δύο στην ίδια πόλη, τη Λαμία, πηγαίναμε στο ίδιο σχολείο, στο ίδιο φροντιστήριο ξένων γλωσσών, παίζαμε μαζί ποδόσφαιρο στην ίδια ακαδημία.

Δεν είχαμε κοινές παρέες, αλλά όταν βρισκόμασταν, πάντα είχαμε να πούμε πολλά.

Στα αποδυτήρια δεν συνυπήρξαμε πολλές φορές. Ο λόγος; Ο Σέρτζιο βρισκόταν στην ομάδα που προοριζόταν για τους Νέους της Λαμίας, της ομάδας που χτιζόταν για να ανέβει στη Γ’ Εθνική (τότε ήταν ακόμα στο τοπικό) και σταδιακά να ακολουθήσει την πορεία που όλοι γνωρίζουμε.

Όταν έτυχε να τον πετύχω 3-4 φορές σε κάποιο φιλικό προετοιμασίας, πάντα ήταν ο ‘μαέστρος’ των αποδυτηρίων. Χόρευε, τραγουδούσε, έκανε μιμήσεις. Στο γήπεδο, όμως, ήταν αληθινός μαέστρος. Αρχηγός! Φαινόταν ότι έχει άστρο για κάτι ανώτερο από αυτό που προορίζεται για έναν νεαρό ποδοσφαιριστή που ξεχωρίζει στην επαρχία.

Όταν έμαθα ότι κλήθηκε από την εθνική Κ19 της Αλβανίας, ήμουν ακόμα στο γυμνάσιο, εκείνος Α’ Λυκείου. Εξακολουθούσε να φυλά τα γκολπόστ με τον ίδιο ζήλο, όπως έκανε πάντα. Τι έκανε, όμως, από τα 16 μέχρι σήμερα; Απέδειξε πράγματι ότι είχε ένα ‘μέταλλο’ διαφορετικό από τους υπόλοιπους;

Η Λαμία εμπόδισε τη μεταγραφή του

Στα 24 πλέον, εκτός από τις κλήσεις του στην εθνική, έχει κάνει αισθητή την παρουσία του σε δύο χώρες-πρότυπα για το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, τη Γαλλία και το Ηνωμένο Βασίλειο, ενώ έχει προσφέρει τις υπηρεσίες του όχι μόνο ως τερματοφύλακας, αλλά και ως προπονητής τερματοφυλάκων. Ενίοτε και ως ψυχολόγος ή ταγός των άγουρων ακόμα παιδιών. Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή μέχρι να φτάσουμε στη Μεγάλη Βρετανία του κορονοϊού.

“Ήμουν το κλασικό στερεότυπο, ο χοντρός στο τέρμα, από ηλικία 7 ετών”, λέει στο Contra.gr, όταν τον ρώτησα πώς ξεκίνησε η αγάπη του για τα δοκάρια. “Μου άρεσε πολύ, όμως. Ήταν κι ο πατέρας μου τερματοφύλακας και πολύ νωρίς με έγραψε σε μια ακαδημία στη Λαμία. Οι γονείς μου είναι τα πάντα γύρω από αυτά που έχω καταφέρει μέχρι σήμερα”.

Ήταν 16 ετών, στην Α’ Λυκείου, όταν έπαιζε ποδόσφαιρο στη Λαμία και ήρθαν να τον παρακολουθήσουν οι σκάουτ από την Κ17 της Αλβανίας. Τον ήθελαν για την προετοιμασία της ομάδας. Ένιωσε ότι τα όνειρά του γίνονται πραγματικότητα πολύ πρόωρα. Κοιτούσε τις αφίσες των αγαπημένων ποδοσφαιριστών του ξανά στους τοίχους. Τους ένιωθε πιο κοντά, ιδίως τον αγαπημένο του, τότε, τον Τζιμπρίλ Σισέ. Ύστερα από αυτές τις σκέψεις, συγκρατούταν. Ήθελε να είναι ταπεινός, όπως και παραμένει.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

⚽️🇫🇷

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Serxhio Kuqo (@serxhio.kuqo) στις 10 Μάρ, 2018 στις 3:56 πμ PST

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

☝️⚽️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Serxhio Kuqo (@serxhio.kuqo) στις 16 Δεκ, 2016 στις 3:50 πμ PST

Έπειτα από καλές εμφανίσεις με το εθνόσημο της χώρα του, δεν άργησε να θολώσει το τοπίο, να μπει ένα ξαφνικό ‘φρένο’ στις ήδη έτοιμες βαλίτσες του για Ιταλία. “Είναι η κουλτούρα του ποδοσφαίρου στην Ελλάδα”, όπως λέει. “Οι παράγοντες θέλουν όλοι να γεμίσουν το πορτοφόλι τους, κάτι που στο εξωτερικό δεν συμβαίνει, γι’ αυτό όλα τα πόστα είναι ακριβοπληρωμένα. Όταν ο γονιός θα σου παραδώσει το παιδί του για να το μάθεις ποδόσφαιρο, εσύ καλείσαι να του μάθεις την ΑΒ του ποδοσφαίρου”.

Τι ήταν αυτό που θόλωσε το τοπίο; Με 24 εξαιρετικές εμφανίσεις και μόλις είχε γυρίσει από ένα τουρνουά στην Αυστρία, η Καβοράνο από τη Serie D ενδιαφερόταν να του προσφέρει επαγγελματικό συμβόλαιο. Οι άνθρωποι, όμως, που κατείχαν στη Λαμία το δελτίο του (ως ερασιτέχνης), παράγοντες που βρίσκονται ακόμα και τώρα στον ΠΑΣ Λαμία, ζήτησαν χρήματα για να τον αποδεσμεύσουν. Η μεταγραφή ‘ναυάγησε’ γρήγορα. Ο μάνατζερ που είχε δείξει ενδιαφέρον απομακρύνθηκε, όπως είναι φυσικό, έπειτα από αυτήν τη χρονοβόρα και κοστοβόρα για τον πελάτη του διαδικασία κι έτσι ο Σέρτζιο έμεινε στη Λαμία χωρίς ομάδα. “Χαλάσαμε φιλίες χρόνων με ανθρώπους που με διαμόρφωσαν ως τερματοφύλακα και τους είχα σαν οικογένεια”, συμπληρώνει.

Τραυματίστηκε πριν υπογράψει στη Νανσί

“Δεν το άφησα κάτω, όμως. Κλήθηκα για ένα τουρνουά στο Ντουμπάι με την εθνική. Εκεί ήρθα σε επικοινωνία με άλλον μάνατζερ και δοκιμάστηκα στη Νανσί, στη Ligue 2, όπου την επόμενη χρονιά ανέβηκε Ligue 1. Έπειτα από πολλές εμφανίσεις με τη φανέλα της σε φιλικά προετοιμασίας στα γαλλικά γήπεδα, ο προπονητής έδειχνε ότι με θέλει πολύ για τη δεύτερη ομάδα, λόγω και ηλικίας, αφού ήμουν 17,5 ετών. Την προτελευταία ημέρα της προετοιμασίας όμως, καθώς έκανα ατομική προπόνηση με τον προπονητή τερματοφυλάκων, τραυματίστηκα στον ώμο κι έτσι ‘ναυάγησε’ η μετακίνηση στη Νανσί. Δεν μπορώ να πω φυσικά ότι με παραμέλησαν, αλλά η θέση τους ήταν δύσκολη. Δεν μπορούσαν να μου προσφέρουν συμβόλαιο με την ίδια θέρμη που ήθελαν μερικές ώρες πριν”, αναφέρει.

Φυσικά, δεν τον άφησαν μόνο του σε μια ξένη χώρα, με έναν σοβαρό τραυματισμό. “Με στήριξαν πολύ. Με έστειλαν για εγχείρηση και φυσικοθεραπείες στην Οσέρ, σε έναν από τους καλύτερους φυσικοθεραπευτές της εθνικής Γαλλίας, ο οποίος με φρόντιζε για 6 μήνες. Σταδιακά, με βοήθησε να κάνω μερικά βήματα στη β’ ομάδα της Οσέρ, όπου προπονήθηκα για 2-3 μήνες και βρήκα τα πατήματά μου ξανά ως τερματοφύλακας”.

 

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

 

Albanian National brother⚽️🔴⚫️ #kuqezi🔴⚫️

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Serxhio Kuqo (@serxhio.kuqo) στις 29 Ιούλ, 2018 στις 5:42 πμ PDT

Αυτός ήταν πράγματι ένας σταθμός που δεν θα ξεχάσει ποτέ. “Εκεί μπήκαν σε επαναλειτουργία τα όνειρά μου”. Θυμήθηκε ότι στο δωμάτιο του πατρικού του είχε ακόμα αφισοκολλημένο τον Σισέ, παίκτη σύμβολο των Βουργουνδών. Τώρα θα τον γνώριζε από κοντά. Δεν ήταν και τόσο μακριά από τα όνειρά του τελικά. “Είχα συμβόλαιο εκπαιδευόμενου παίκτη, που είναι ένα σκαλί κάτω από αυτό του επαγγελματία. Έκανα προπόνηση με τη δεύτερη ομάδα και έπαιζα στην τρίτη. Η πρώτη χρονιά κύλησε εξαιρετικά, με πολλές επιτυχείς εμφανίσεις”.

“Ο νεαρότερος Αλβανός προπονητής”

Η δράση του, όμως, δεν περιοριζόταν μόνο μέχρι τη μεγάλη περιοχή του γηπέδου. “Σταδιακά έγινα υπεύθυνος για το πρόγραμμα προπονήσεων της δεύτερης ομάδας, τις προπονήσεις των παιχτών και ό,τι άλλο έχει να κάνει με την καθημερινότητα ενός ποδοσφαιριστή. Τότε ήρθε αυτό που δεν περίμενα. Μου ήρθε επίσημη πρόταση για προπονητής τερματοφυλάκων. Τη δέχτηκα σε λίγες ημέρες. Τυχαία, έπειτα από μερικά αλβανικά δημοσιεύματα, έμαθα ότι ανακηρύχθηκα ο νεότερος Αλβανός προπονητής σε επαγγελματική ομάδα στην Ευρώπη. Έγινα γενικός αρχηγός όλης της ακαδημίας για τους τερματοφύλακες. Με έπαιξαν και ορισμένα γαλλικά μέσα. Στη Λαμία είχα ξεχαστεί”.

Αυτό το ταξίδι κράτησε 3 χρόνια. Όλος ο χρόνος μου ήταν Οσέρ. Πρωί, μεσημέρι, βράδυ Οσέρ. Έμενα στο κέντρο, ήμουν 20 ώρες εκεί. Έφτασα σε σημείο να αναλαμβάνω και το πρόγραμμα των παιδιών, τι θα φάνε, πότε θα κοιμούνται. Τα παιδιά εννοείται θα αγαπήσουν κάποιον που είναι διαρκώς παρών εκεί. Και μετά από αυτό, ετοίμασα βαλίτσες για Αγγλία, όπου εξακολουθώ να βρίσκομαι μέχρι σήμερα”.

Και η Αγγλία πώς προέκυψε; “Ο προσωπικός χρόνος ήταν λιγότερος από όσο θα ήθελα. Ήταν κι η συζήτηση που είχα κάνει με τον πρόεδρο της Οσέρ. Μου είπε η πόρτα είναι ανοιχτή, όποτε θελήσω. Μετακόμισα στο Λονδίνο και σε 2 εβδομάδες άρχισα ήδη να προπονώ τις ακαδημίες της Κέιμπριτζ Γιουνάιτεντ, της ομάδας ίσως με τις καλύτερες εγκαταστάσεις στη γύρω περιοχή. Η ομάδα έχει 23 τερματοφύλακες, από 6 έως 16 ετών. Αλλά δεν περιορίζομαι μόνο στα της ομάδας. Πλέον έχω προσωπική ατζέντα και προπονώ και ατομικά τερματοφύλακες. Για παράδειγμα, προπονώ τον Κ18 τερματοφύλακα της Τσέλσι κι έναν 16χρονο τερματοφύλακα της Κίνας”.

Σε ομάδα Αλβανίας και Κύπρου στο Λονδίνο

Αλλά εν μέσω καραντίνας, η δράση του δεν περιορίζεται εκεί. Συνεργάζεται με δύο ομάδες-έκπληξη με ενδιαφέρον υπόβαθρο. Τι θα λέγατε αν σας έλεγα ότι συνεργάζεται με μια αλβανική και μια κυπριακή ομάδα, που έχουν κι οι δύο έδρα το Λονδίνο και θέλουν διακαώς τα επόμενα χρόνια να αυξήσουν τη δημοτικότητά τους; Τρελό!

“Με τους Prospects FC άρχισα να συνεργάζομαι από τον Φεβρουάριο, ως προπονητής τερματοφυλάκων. Είναι μια ομάδα που αποτελείται κυρίως από Αλβανούς του Λονδίνου και από του χρόνου θα κατέβει ως semi-pro (σ.σ. ημιεπαγγελματική ομάδα) στην πόλη. Είναι μια προσπάθεια που γίνεται με τη συνεργασία της ποδοσφαιρικής ομοσπονδίας της Αλβανίας και Αλβανούς στο Λονδίνο, όπου φέρνουν σε επαφή διάφορα ταλέντα του εξωτερικού με την εθνική Αλβανίας. Επίσης έγινα μέλος με έναν σύνδεσμο ατόμων ονόματι ‘Albania Football Professionals Network’, όπου ο σκοπός μας είναι να φέρουμε ταλέντα από Αλβανία και από όλη την Ευρώπη στο Λονδίνο για να δοκιμαστούν. Τα στελέχη του γκρουπ μας είναι αξιόλογοι προπονητές και μάνατζερ σε επαγγελματικές και ημιεπαγγελματικές ομάδες στην Αγγλία. Ο ρόλος μου θα είναι υπεύθυνος τερματοφυλάκων γι’ αυτά τα trials”.

Όσον αφορά τη δεύτερη ομάδα του, οι Κύπριοι του Λονδίνου έχουν δημιουργήσει το δικό τους πρωτάθλημα ποδοσφαίρου. “Είμαι τερματοφύλακας στην Ομόνοια Λονδίνου, όπου έγινε μια πολύ αξιόλογη προσπάθεια φέτος από ποδοσφαιριστές και προπονητές. Η ομάδα μας κατέκτησε την 1η θέση έπειτα από 22 χρόνια στο πρωτάθλημα της KOPA LEAGUE (σ.σ. κυπριακό πρωτάθλημα Λονδίνου). Όλα αυτά βέβαια έγιναν από μια τεράστια προσπάθεια των 2 τελευταίων χρόνων, από τους εξαιρετικούς προπονητές Κρις Προκοπίου και Μάριο Ιακωβίδη, οι οποίοι ήταν κάτι παραπάνω από προπονητές, σε κάθε ανάγκη των ποδοσφαιριστών τους. Οφείλω να αναφέρω ότι αν υπήρχαν τέτοιοι προπονητές στην Ελλάδα, έστω και στο ερασιτεχνικό επίπεδο, θα είχαμε δει καλύτερα πράγματα τα τελευταία χρόνια. Πέρα από εκείνους, η Ομόνοια διαθέτει ταλαντούχους ποδοσφαιριστές και μια αξιοζήλευτη διοίκηση, με αξιόλογους ανθρώπους που αγαπούν την ομάδα”.

Οι προπονήσεις εν μέσω κορονοϊού

• “Με την Ομόνοια έχουμε ένα καθημερινό πρόγραμμα φυσικής κατάστασης με αερόβιο και ασκήσεις από το σπίτι. Κάθε εβδομάδα το αλλάζουμε για να μην βαριόμαστε”
• “Με την Κέιμπριτζ Γιουνάιτεντ έχει δημιουργηθεί πρόγραμμα για τους νεαρούς τερματοφύλακες από την αρχή της καραντίνας. Κάθε τερματοφύλακας δείχνει ξεχωριστά την πρόοδό του με διάφορα στατιστικά και βίντεο μέσω ίντερνετ. Στην σελίδα της ομάδας στο facebook υπάρχει καθημερινή live μετάδοση προγραμμάτων για διάφορες ηλικίες από προπονητές, όπου μπορούν να παρακολουθήσουν νεαροί και μεγάλοι και να αθληθούν από το σπίτι τους”
• “Με την πρώτη ομάδα των Prospects FC, όπου βρίσκονται 4 πολύ εξελιγμένοι και ικανοί τερματοφύλακες, υπάρχει σε καθημερινή βάση επικοινωνία μαζί τους και γίνεται personal training μέσω διαδικτύου. Έχει δοθεί ένα εξειδικευμένο πρόγραμμα με πλούσιο ασκησιολόγιο, το οποίο τηρούν όλοι οι τερματοφύλακες. Κάθε Σαββατοκύριακο, για 2 ώρες τα απογεύματα, βλέπουμε βίντεο στο youtube με ασκήσεις προπονήσεων και αγώνες. Πάντα υπάρχει feedback για οτιδήποτε βλέπουμε”

Και το σημαντικότερο. Ελλάδα πότε θα γυρίσεις, Σέρτζιο; “Σαν καλός πολίτης, πρέπει να υπηρετήσω και την πατρίδα μου. Τέλη Ιουνίου, αρχές Ιουλίου θα βρίσκομαι στην Κύπρο, όπου θα παρουσιαστώ για τους 9 μήνες που μου αναλογούν”. Στόχος του είναι πάντως κάποια στιγμή να επιστρέψει Ελλάδα, μόνιμα. Όχι απλά ως φαντάρος.

Πηγή: contra.gr / Σωτήρης Βαλαρης