Ο Μιχάλης Γρηγορίου αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση Έλληνα προπονητή. Καταγράφει συνεχώς ρεκόρ στον δύσκολο (για τους Έλληνες προπονητές) κόσμο του ελληνικού ποδοσφαίρου, καθώς καταφέρνει να τελειώνει “χρονιές” σε πάγκους ομάδων και μάλιστα να συνεχίζει και για δεύτερη σεζόν. Το έκανε στην Κέρκυρα και μάλιστα δύο φορές (όπου την δεύτερη παραιτήθηκε την προτελευταία αγωνιστική), το έκανε στη Λάρισα όπου έμεινε για 1,5 χρόνο, το έκανε και στον πάγκο του Πανιωνίου, με τον οποίο άλλωστε έδωσε και ευρωπαϊκά παιχνίδια, αλλά και παλαιότερα σε Εθνικό και Πανσερραϊκό στο επίπεδο της Β’ Εθνικής. Οπότε δεν προκαλεί καμία έκπληξη το γεγονός ότι “έκλεισε” χρόνο και στον πάγκο της Λαμίας, την οποία ανέλαβε τον Δεκέμβριο του 2020 σε μια περίοδο όπου το συγκρότημα της Φθιώτιδας δεν βρίσκονταν και στην καλύτερή του φάση. Με αυτή την αφορμή, συνομιλήσαμε μαζί του, για να μας κάνει τον απολογισμό της χρονιάς αυτής, αλλά και γενικά για το ποδόσφαιρο και τις συνθήκες που επικρατούν σε αυτό.

Ας δούμε αναλυτικά λοιπόν τι μας είπε:

–Κύριε Γρηγορίου, για μια ακόμα φορά στην καριέρα σας, καταφέρνετε να παραμείνετε σε πάγκο ομάδας για τουλάχιστον ένα χρόνο. Και λέω καταφέρνετε γιατί στο ελληνικό ποδόσφαιρο, σε καμία περίπτωση αυτό δεν αποτελεί συνηθισμένο γεγονός, ειδικά για Έλληνα προπονητή. Θα ήθελα να μας κάνετε τον απολογισμό σας γι αυτή τη χρονιά.

–Όταν ανέλαβα τη Λαμία, πήρα ουσιαστικά το μεγαλύτερο ρίσκο της καριέρας μου. Ήταν για μένα μια μεγάλη προπονητική πρόκληση, αλλά βάσει των αποτελεσμάτων είμαι τελικά χαρούμενος που την πήρα.

–Το λέτε αυτό γιατί η Λαμία, όταν την αναλάβατε θεωρούνταν το πρώτο φαβορί για τον υποβιβασμό;

–Φυσικά. Πήρα τότε την απόφαση να αναλάβω μια ομάδα που είχε μόλις 2 βαθμούς σε δέκα παιχνίδια και το 90% του κόσμου στην Ελλάδα την θεωρούσε φαβορί για τον υποβιβασμό και ουσιαστικά όλοι έψαχναν τη δεύτερη ομάδα. Την ανέλαβα γιατί μου αρέσουν τα δύσκολα και οι προκλήσεις και όπως προείπα, είμαι χαρούμενος γι αυτό, γιατί φάνηκε ότι πήρα την σωστή απόφαση.

–Στο τέλος του περσινού πρωταθλήματος μάλιστα καταφέρατε να μπείτε και στην 10άδα.

-Βάσει των δεδομένων που είχαν δημιουργηθεί, η περσινή χρονιά έκλεισε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και μάλιστα και στην διαδικασία των play out καταφέραμε να προσπεράσουμε και μια ακόμα ομάδα και να τερματίσουμε στην 10η θέση (σημ. Η Λαμία τερμάτισε πάνω από Απόλλωνα Σμύρνης, ΟΦΗ, Παναιτωλικό και ΑΕΛ και ισοβάθμισε με τον ΠΑΣ Γιάννινα, ο οποίος πήρε την 9η θέση).

«Η διαδικασία της συμφωνίας για την ανανέωση της συνεργασίας με την Λαμία, κράτησε μόλις πέντε λεπτά»

–Φτάνουμε στο φετινό καλοκαίρι, όπου προσωπικά γνωρίζω ότι σας έγιναν κάποιες προτάσεις, αλλά εσείς παραμείνατε στη Λαμία. Τι ήταν αυτό που σας έκανε να μην το σκεφτείτε δεύτερη φορά;

–Το κλίμα που συνάντησα στη Λαμία. Γύρω από την ομάδα υπάρχουν άνθρωποι που εργάζονται καθημερινά για να μας λύνουν κάθε πρόβλημα και που έχουν την νοοτροπία για να πάει ο σύλλογος μπροστά. Παράλληλα όμως υπάρχει ο Πανουργιάς Παπαϊωάννου, ένας άνθρωπος τον οποίο δεν γνώριζα πριν συνεργαστούμε, αλλά που δείχνει με το πάθος του και με τις θυσίες που κάνει για την ομάδα, ότι αποτελεί τον ηγέτη της. Είναι ευλογία για τη Λαμία, τόσο την ομάδα, όσο και την πόλη και το νομό, το γεγονός ότι ο Πανουργίας Παπαϊωάννου ασχολείται με την ομάδα, αλλά και γενικά με τα τεκταινόμενα στην περιοχή.

–Δεν είχατε λοιπόν ενδοιασμούς για να πάρετε την απόφασή σας.

–Σε καμία περίπτωση. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής, η όλη διαδικασία της συμφωνίας για την ανανέωση της συνεργασίας μας, κράτησε πέντε λεπτά, καθώς υπήρχαν όλες αυτές οι προϋποθέσεις που ανέφερα και πριν.

–Έτσι λοιπόν είχατε την ευκαιρία να “χτίσετε” μια ομάδα με τη δική σας σφραγίδα.

–Ξεκινήσαμε νωρίς να κάνουμε μεταγραφές και φτιάξαμε ένα ρόστερ με έντονο το ελληνικό στοιχείο. Μπορεί στο ξεκίνημα της χρονιάς, οι λεπτομέρειες να είναι αυτές που να μας στοίχισαν κάποια παιχνίδια και όταν λέω “λεπτομέρειες”, βάζω μέσα σε αυτές και τους τραυματισμούς, όπου ουσιαστικά δεν μας επέτρεψαν σε κανένα παιχνίδι να παίξουμε πλήρεις. Νομίζω όμως ότι παίζουμε καλό ποδόσφαιρο, διεκδικούμε σε όλα τα παιχνίδια και επί ίσοις όροις ότι μας αναλογεί και αυτό είναι κάτι που το αναγνωρίζουν οι αντίπαλοί μας, αλλά και όλος ο ποδοσφαιρικός κόσμος. Θεωρώ μάλιστα ότι σύντομα θα πάρουμε και τη θέση που μας αρμόζει.

–Μέσα στις “λεπτομέρειες” που είπατε να βάλουμε και το γεγονός ότι δώσατε και παιχνίδια μακριά από την έδρα σας, όπως με τον Παναθηναϊκό και τα Γιάννινα;

–Φυσικά, όταν αναγκάζεσαι να παίξεις ξαφνικά μακριά από την έδρα σου, είναι λογικό να χάνεις και μέρος της δυναμικής σου. Πλέον όμως πρέπει να κοιτάξουμε μπροστά. Σε αυτό το σημείο όμως να σημειώσω ότι πλέον διαθέτουμε και ένα εξαιρετικό γήπεδο, το οποίο το οφείλουμε στις προσωπικές ενέργειες του κ. Παπαϊωάννου, όπου εν μέσω της περιόδου και ειδικά σε αυτή που βιώνουμε, δεν υπολόγισε το κόστος, προκειμένου να το ξαναφτιάξει από την αρχή.

«Σαν λαός έχουμε την ξενομανία, όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, αλλά γενικά στην νοοτροπία μας»

–Μιλήσατε πριν για “ελληνικό στοιχείο” στην ομάδα και είναι μια ερώτηση που κάνω σε όλους τους Έλληνες προπονητές. Σας ενοχλεί που πιθανών οι ξένοι να έχουν περισσότερο “ασυλία” και μεγαλύτερο διάστημα πριν δεχτούν την κριτική;

–Σαν λαός έχουμε την ξενομανία. Όχι μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι, αλλά γενικά στην νοοτροπία μας. Αυτό είναι δεδομένο αλλά δεν συμβαίνει τα τελευταία χρόνια. Από τότε που έπαιζα ποδόσφαιρο, οι ξένοι είτε προπονητές, είτε παίκτες, απολάμβαναν μεγαλύτερης εμπιστοσύνης. Τα τελευταία λίγα χρόνια όμως, παρατηρώ μια αλλαγή νοοτροπίας και όλοι αρχίζουν και εμπιστεύονται τον Έλληνα προπονητή και δίνονται ευκαιρίες και σε μεγάλες ομάδες. Ειδικά όμως στις μικρομεσαίες ομάδες, είναι έντονο το στοιχείο και πλέον αναγνωρίζεται ότι ο Ελληνας προπονητής δεν διαφέρει σε κάτι από τους ξένους προπονητές που έρχονται στην Ελλάδα. Μακάρι να μεγαλώσει κι άλλο αυτό το ποσοστό, γιατί πραγματικά εξελισσόμαστε συνεχώς, κάνουμε ταξίδια σε ξένα πρωταθλήματα για επιμόρφωση και γενικά δεν έχουμε διαφορές από τους ξένους. Κι εμείς χρησιμοποιούμε την τεχνολογία, κι εμείς διαθέτουμε δίπλα μας εξειδικευμένο προσωπικό και γενικά ακολουθούμε όλες τις μοντέρνες μεθόδους της προπονητικής.

«Ο Έλληνας προπονητής βλέπει και συναισθηματικά το θέμα της Εθνικής ομάδας και όχι ψυχρά και επαγγελματικά»

–Αναπόφευκτα θα σας ρωτήσω λοιπόν και για το θέμα της Εθνικής ομάδας, όπου πάλι ακούγονται για τον πάγκο της ονόματα μόνο ξένων προπονητών.

–Ακριβώς. Με ενοχλεί σαν Έλληνα το γεγονός ότι όλες οι μεγάλες εθνικές ομάδες έχουν προπονητή από τη χώρα τους. Αν θέλετε δεν είναι μόνο το αγωνιστικό στοιχείο. Ο Έλληνας προπονητής βλέπει και την Εθνική ομάδα με συναίσθημα. Δεν είναι μόνο ο επαγγελματισμός, αλλά και το συναισθηματικό κομμάτι, όταν ξέρεις ότι εκπροσωπείς τη χώρα σου. Αλλιώς γνωρίζει ο Έλληνας προπονητής την νοοτροπία των παικτών κι αλλιώς ένας ξένος, ο οποίος πρέπει να την μάθει. Κι αλλιώς βιώνει τις κακές στιγμές ο Έλληνας κι αλλιώς ο ξένος.

–Πάμε τώρα και στο φετινό πρωτάθλημα, το οποίο φαίνεται πως είναι το πλέον ανταγωνιστικό των τελευταίων ετών. Γιατί συμβαίνει αυτό;

–Γιατί έχουν συμβεί δύο πράγματα. Οι μικρομεσαίοι έχουν δυναμώσει αρκετά και ταυτόχρονα προσπαθούν όλοι να παίξουν ποδόσφαιρο. Βλέπουμε ότι κάθε ομάδα μπαίνει πλέον στο γήπεδο για να διεκδικήσει ότι της αναλογεί, ακόμα και κόντρα στους μεγάλους. Τα προηγούμενα χρόνια τα φαβορί κέρδιζαν σχετικά εύκολα. Φέτος όμως βλέπουμε ότι όλοι χάνουν βαθμούς και γενικά πρέπει να ιδρώσουν για να πάρουν το αποτέλεσμα. Όμως και στα παιχνίδια μεταξύ των μικρομεσαίων ομάδων βλέπουμε καλό ποδόσφαιρο.

–Σε αυτό συμφωνώ, καθώς όπως λένε πολλοί και το ομολογώ κι εγώ, καθώς ήμουν παρών, το καλύτερο ίσως παιχνίδι του φετινού πρωταθλήματος ήταν το Λαμία – Βόλος.

–Ναι γιατί πλέον οι μικροί έχουν άλλη τακτική προσέγγιση σε κάθε ματς. Σε μεγάλο ποσοστό έχουν όλοι αφήσει την σκοπιμότητα στην άκρη και προσπαθούν να επιβληθούν παίζοντας επιθετικό και ανοικτό ποδόσφαιρο. Με λίγα λόγια βλέπουμε θέαμα που δεν είχαμε συνηθίσει στη χώρα μας.