ια την εμφάνισή του στη νίκη του ΠΑΣ Λαμία επί του ΝΠΣ Βόλος, αλλά και για τις αλλαγές στην ομάδα τις τελευταίες εβδομάδες μίλησε ο Ροτζέριο Τουράμ.

Το γκολ «λύτρωση» κόντρα στον Βόλο, η σύνδεση με την Σαπεκοένσε και το παρατσούκλι εμπνευσμένο από έναν Γάλλο παγκόσμιο πρωταθλητή ονόματι… Λιλιάν. Ο Ροτζέριο Τουράμ μιλά στο gazzetta.gr για το restart της Λαμίας, στην οποία μπορεί να δει τον εαυτό του σε δέκα χρόνια.

Θέλει τσαγανό για να αψηφήσεις την περιρρέουσα ατμόσφαιρα με τρόπο τόσο ωφέλιμο για την ομάδα σου. Τσαγανό μα και ανάλογη ποιότητα. Το γκολ του Ροτζέριο Τουράμ κόντρα στον Βόλο ήταν γεμάτο σημασίες. Έδωσε την πρώτη νίκη της Λαμίας στο πρωτάθλημα μετά από εννιά αγωνιστικές. Ήταν το δεύτερο προσωπικό του γκολ στους «κυανόλευκους», σε ένα ματς που η ομάδα του μέτρησε 19 τελικές και δεν θα άντεχε να χάσει ΚΑΙ με αυτόν τον τρόπο, διά… βομβαρδισμού της αντίπαλης εστίας. Παράλληλα, έντυσε με αυτοπεποίθηση τον νεοφερμένο του προπονητή, Άκη Μάντζιο, ενόψει της συνέχειας, σε μια ευεργετική δράση ανταπόδοσης για τον νέο «άερα» που έχει φέρει με τη σειρά του ο έμπειρος coach στους Λαμιώτες.

Μα πάνω από όλα, σηματοδότησε την εκτόνωση μιας «τοξικής» πίεσης που είχε καταβάλλει εδώ και εβδομάδες τους ποδοσφαιριστές της Λαμίας, πόσο μάλλον έναν επιθετικό της, όπως ο Τουράμ, ο οποίος συμμετείχε σε μια άσφαιρη επίθεση που περίμενε (και) από αυτόν πολλά περισσότερα. Σε ένα κλίμα που συμπύκνωσε μέσα σε λίγες εβδομάδες εξώδικα μεταξύ διοίκησης και παίκτη, μία απόλυση και μία πρόσληψη προπονητή και ουκ ολίγες απουσίες ελέω τραυματισμών, υποχρεώσεων και συγκυριών.

Κάπως έτσι, το όμορφο γκολ του Τουράμ στο 80ο λεπτό της αναμέτρησης τον έχρισε από μηχανής Θεό κι αυτή τη φορά ο ίδιος επέλεξε τις τύχες. «Αν σε επέλεξε ο Θεός, δεν έχει σημασία ποιος σε απέρριψε» άλλωστε αναγράφει μια εκ των αναρτήσεων του στο Instagram και μπορεί να μην βρήκε την ποδοσφαιρική στέγη που ονειρευόταν εντός των συνόρων της πατρίδας του, όμως όπως δηλώνει και ο ίδιος, «θα μπορούσα να μείνω στη Λαμία για δέκα χρόνια».

«Στην Κέρκυρα πέρασα ωραία, ήταν η πρώτη μου ομάδα στην Ελλάδα, είχε άλλη ζωή, μια μεγαλύτερη πόλη με περισσότερους τουρίστες. Όμως και στη Λαμία είναι ωραία επίσης, αν εξαιρέσεις το πολύ κρύο. Είμαι πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι εδώ».

Ο Ροτζέριο Κονσεϊσάο Ντο Ροζάριο, γεννημένος στο Καϊρού της Βραζιλίας, σε ένα κλασικό παιχνίδι αλάνας βαφτίστηκε με το επώνυμο του άλλοτε διεθνούς Γάλλου αμυντικού, Λίλιαν Τιράμ (Τουράμ με καθαρά λατινική προφορά). Μέσα από τα περάσματα του σε ουκ ολίγες ομάδες της χώρας του (Παραναένσε, Μπαχία μεταξύ άλλων) έπαιξε και για την Σαπεκοένσε, τέσσερα χρόνια πριν από το μοιραίο δυστύχημα, για ένα εξάμηνο στη σεζόν 2012, και από την μαύρη 28η Νοεμβρίου του 2016 προσπαθεί να ξεχάσει, γιατί η σύντομη και μόνο παρουσία του στο κλαμπ και οι σχέσεις που διατήρησε με πρόσωπα τον άφησαν συγκλονισμένο. Δύο χρόνια πριν είχε… εκραγεί ως σέντερ φορ στην Κύπρο με τον Άρη Λεμεσσού και τα 15 του γκολ σε 31 συμμετοχές, από εκεί συνέδεσε το όνομα του με την χώρα μας τα τελευταία τρία χρόνια μέσω της θητείας του στην Κέρκυρα και τώρα στη Λαμία συνεχίζει το ταξίδι του. Με «καθαρό» ουρανό εδώ και λίγα 24ωρα, για τον ίδιο και την ομάδα του.

-Πώς ήταν η ατμόσφαιρα μεταξύ σας μετά το τέλος του ματς κόντρα στον Βόλο;
«Ήμασταν πολύ χαρούμενοι στα αποδυτήρια. Γιατί είχαμε τεράστια ανάγκη να κερδίσουμε σε αυτό το ματς.

Πριν το παιχνίδι υπήρχε λίγη πίεση. Φέρναμε μόνο ισοπαλίες και έπρεπε να πάρουμε επιτέλους τη νίκη. Είχαμε τις ευκαιρίες ειδικά στα εντός έδρας παιχνίδια αλλά δεν παίρναμε μόνο το βαθμό, Υπήρχε πίεση στο μυαλό μας όμως είπαμε ότι δεν θα δώσουμε την μπάλα στον αντίπαλο, θα καλύψουμε σε όλο το εύρος του γηπέδου και θα κερδίσουμε.

Παίξαμε πολύ καλά, ξεκινήσαμε καλά και δείξαμε ότι θέλαμε τη νίκη, κάναμε πολλές ευκαιρίες προς τον αντίπαλο, δεχθήκαμε και 1-2 από τον Βόλο αλλά είχαμε περισσότερες».

-Το δικό σου γκολ πόσο πιο έντονα έκανε τα συναισθήματα σου για αυτή τη νίκη;
«Όσον αφορά το γκολ μου, ήταν πολύ σημαντικό, διότι υπήρχε επίσης μεγάλη πίεση στους επιθετικούς επειδή δεν σκοράραμε στα προηγούμενα παιχνίδια και όταν συνέβαινε αυτό μας τρέλαινε. Αλλά δουλεύουμε κάθε μέρα πολύ σκληρά, ως ομάδα».

-Βοήθησε στην εικόνα της ομάδας έστω και μέσα σε δύο εβδομάδες η έλευση του Άκη Μάντζιου; Τι ήταν αυτό που άλλαξε πιστεύεις προς το καλύτερο;
«Πιστεύω πως παίζει ρόλο η αλλαγή coach. Έπαιζα καλά και με τον προηγούμενο προπονητή, κι εκείνος ήταν καλός όμως ο Άκης Μάντζιος μας δίνει μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση. Άλλαξε τον σχηματισμό, από τριάδα στην άμυνα παίζουμε με τετράδα πλέον και για μένα είναι ευκολότερο να παίζω με τέσσερις πίσω. Είναι και οι δύο πολύ καλοί τύποι, ίσως έφταιξε και η τύχη».

-Σε βοήθησε η αλλαγή σχηματισμού και στη μεσοεπιθετική γραμμή;
«Είναι επίσης σημαντικό ότι παίζω με έναν επιθετικό από πίσω μου. Σίγουρα, διότι σε υποστηρίζουν. Αν είμαι εγώ ο προωθημένος, ο παίκτης πίσω μου θα με στηρίξει όταν έχω την μπάλα και μπορώ να του την πασάρω. Είναι πάντα καλύτερο να έχεις ένα στήριγμα».

-Μπορεί αυτή η νίκη να αποτελέσει την αρχή για μια νέα πορεία;
«Πιστεύω ότι τώρα που η πολλή πίεση έφυγε από πάνω μας, θα μπορέσουμε να πάρουμε κι άλλες νίκες και δουλεύουμε πολύ για αυτό.

Ξέρω ότι δεν θα είναι εύκολο. Όμως, το πιστεύουμε πλέον και θα είμαστε πιο ελεύθεροι πνευματικά. Ελπίζω ότι από δω και στο εξής θα πάνε όλα πολύ καλύτερα»

-Πώς προέκυψε το Τουράμ; Έχει όντως να κάνει με το επίθετο που μου έρχεται στο μυαλό;
«Όταν ήμουν μικρός, μια μέρα που παίζαμε ποδόσφαιρο στο μέρος που μεγάλωσα στην Βραζιλία, ένας φίλος μου με φώναξε Τουράμ γιατί πίστευε ότι έμοιαζα στον γνωστό ποδοσφαιριστή από την Γαλλία, τον Λιλιάν Τουράμ. Και ξέρεις φίλε, στην Βραζιλία αν αποκαλέσεις κάποιον με άλλο όνομα και κάποιος άλλος το ακούσει, θα σου μείνει αυτό το όνομα, στα σίγουρα. Δεν τους αρέσει να σε φωνάζουν με το κανονικό σου όνομα, προτιμούν τα παρατσούκλια. Έτσι λοιπόν το κράτησα μέχρι τώρα. Είναι και ωραίο όνομα άλλωστε (γέλια)».

-Ανάμεσα στις ομάδες που έχεις αγωνιστεί ήταν και η Σαπεκοένσε και μάλιστα είχες κρατήσει και δεσμούς από το πέρασμα σου. Πώς είχες ζήσει το φριχτό διάστημα μετά το αεροπορικό δυστύχημα;
«Ναι, ήταν τρελό… Γνωρίζω μερικά από τα άτομα που ζουν ακόμη, όμως μέχρι σήμερα δεν έχω καταφέρει να τους συναντήσω ξανά. Όμως είναι ακόμα τα φιλικά μου πρόσωπα. Ήταν μια πολύ δύσκολη στιγμή, φίλε… Κάποιες φορές προσπαθώ να ξεχάσω, όμως είναι αδύνατον να σκεφτώ την Σαπεκοένσε χωρίς να θυμηθώ όσα έγιναν. Όσο γίνεται προσπαθώ να ξεχάσω και είμαι σίγουρος ο Θεός τους προσέχει».

«Καθώς είχα την ευχαρίστηση να υπερασπιστώ αυτόν τον σύλλογο, αφήνω εδώ τα συναισθήματα μου για όλα τα θύματα της Σαπεκοένσε. Μακάρι ο Θεός να τους έχει σε καλό μέρος. Αμήν…»