– Στη Λαμία πώς πειστήκατε να πάτε;

«Την πρώτη επαφή με τον πρόεδρο την είχαμε κάνει 2-3 χρόνια πριν αν υπήρξε μία περίπτωση να συνεργαστούμε. Τότε δεν είχε γίνει αλλά η γνωριμία παρέμεινε. Η Λαμία δεν πήγαινε καλά φέτος και έτσι ο κ. Παπαϊωάννου με πήρε ξανά τηλέφωνο και με ρώτησε αν θα με ενδιέφερε να αναλάβω. Βρεθήκαμε, τα είπαμε και για τις δυσκολίες που υπήρχαν στην ομάδα. Εγώ ήξερα την ομάδα και μέσα σε πέντε λεπτά συμφωνήσαμε. Ήταν άδικο να βρίσκεται τόσο χαμηλά η Λαμία και εγώ το πίστεψα από την αρχή και έτσι ξεκινήσαμε αυτή την προσπάθεια».

– Δεν… φοβηθήκατε την αγωνιστική κατάσταση της ομάδας;

«Δεν φοβάμαι στη ζωή μου. Έχω εμπιστοσύνη στη δουλειά και στον εαυτό μου. Πραγματικά είναι τα στοιχεία που με καθοδηγούν και με πηγαίνουν μπροστά. Πολλοί φίλοι μου μού έλεγαν πού πηγαίνω και ότι είναι δύσκολο. Εγώ τους έλεγα πόσο πιστεύω στην παραμονή και ότι θα παλέψουμε μέχρι το τέλος. Είχαμε πολλά παιχνίδια μπροστά μας, η διαφορά δεν ήταν μεγάλη αλλά υπήρχε μία δύσκολη κατάσταση. Όμως δεν ήταν ακατόρθωτο και παιχνίδι με παιχνίδι καταφέραμε να σωθούμε».

– Τι βρήκατε στα αποδυτήρια όταν αναλάβατε;

«Αυτό που είδα από την πρώτη στιγμή ήταν απογοήτευση, κατεβασμένα κεφάλια και εκεί καταλαβαίνεις ότι το έργο του προπονητή γίνεται πιο δύσκολο. Από την πρώτη στιγμή τους είπα να σηκώσουν το κεφάλι, να πιστέψουν στους εαυτούς τους και να φύγει από μέσα τους το άγχος και ο φόβος του υποβιβασμού. Τους είπα ότι είχαμε μπροστά μας αρκετά παιχνίδια και το αν θα πέσουμε, θα το δούμε στο τέλος της αγωνιστικής σεζόν. Κοιτάξαμε τη κάθε μέρα και προπόνηση ξεχωριστά… Προσπάθησα να περάσω ένα μοντέλο παιχνιδιού από την πρώτη στιγμή και μετά να γίνουμε ‘ένα’. Να γίνουμε μία οικογένεια, μία γροθιά και οτιδήποτε προβλήματα έχει κάποιος, να τα δει μετά από τη σεζόν. Δεν υπήρχε χρόνος για κάτι άλλο πέρα από τη δουλειά, έπρεπε να βγει το ‘εγώ’. Προσπάθησα να τους ανεβάσω τη ψυχολογία τους και να κοιτούν το κάθε παιχνίδι ξεχωριστά. Ήθελα να τους δημιουργήσω μία εικόνα ότι ξεκινάμε από τώρα. Βέβαια είχα πλάι μου τον πρόεδρο αλλά και τους ανθρώπους που υπάρχουν μέσα στην ομάδα».

– Για τον Πίτι…

«Είναι ένα παιδί που βγάζει τρομερό σεβασμό ως άνθρωπος. Κάνει τα πρώτα του βήματα μετά την ποδοσφαιρική του καριέρα. Είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ ξεκάθαρος σε αυτό που λέει, έχει μεγάλες ποδοσφαιρικές γνώσεις, ξέρει τι ζητάει και έχουμε μία πολύ καλή συνεργασία στην ομάδα. Είμαι πολύ χαρούμενος που τον έχω μαζί μου».

– Πόσο σημαντική ήταν η νίκη με τον Άρη;

«Τώρα που το βλέπεις, δεν γίνεται να μην τη θεωρήσεις ως κλειδί. Ήταν μία νίκη που έδωσε «ζωή» σε όσα τους έλεγα τόσο καιρό που ήμουν εκεί. Επιβεβαίωσε όσα είχαν ειπωθεί στα αποδυτήρια καθώς όσα και να πεις σε έναν ποδοσφαιριστή, αν δεν γίνουν πράξη τότε δεν θα τα νιώσει. Αυτό το παιχνίδι ήταν κομβικό στο κομμάτι της πίστης και της αυτοπεποίθησης. Παρότι με τον Ολυμπιακό και το Βόλο είχαμε κάνει καλές εμφανίσεις, αλλά η νίκη είχε διαφορετική βαρύτητα».

– Μπήκατε δυναμικά στα play-outs με 2/2 κόντρα σε ΠΑΣ Γιάννινα και Παναιτωλικό. Πόση ώθηση σας έδωσε;

«Τις ζήσαμε με χαρά αυτές τις νίκες, αλλά κοιτώντας αμέσως το επόμενο παιχνίδι. Δεν υπήρχαν τα περιθώρια να πανηγυρίσεις αλλά ούτε και ο χρόνος. Ήταν τέτοια η πίεση για βαθμούς που δεν γινόταν ούτε να χαρείς αλλά ούτε και να στεναχωρηθείς. Στα αποδυτήρια ζητούσα από όλους να το ευχαριστηθούν αλλά πάντα κοιτούσαμε την επόμενη μέρα. Οι χαρές έπρεπε να κρατούν για ένα βράδυ και στη συνέχεια κοιτούσαμε την επόμενη πρόκληση».

– Και φτάνουμε στο καθοριστικό ματς με τον Ιωνικό. Στο ημίχρονο ήσασταν πίσω στο σκορ με 2-0 όμως στο δεύτερο μέρος κάνατε την ανατροπή. Τι έγινε στα αποδυτήρια;

«Δεν συνέβη κάτι το ιδιαίτερο. Υπήρχε ψυχραιμία από εμένα και το τιμ μου. Ήξερα από την αρχή ότι αυτό το ματς θα έχει δυσκολίες λόγω έδρας και της ατμόσφαιρας. Θεωρώ ότι το 2-0 στο πρώτο ημίχρονο ήταν λίγο υπερβολικό λόγω της εικόνας των δύο ομάδων αλλά πέτυχε δύο τρομερά γκολ ο Ιωνικός, δεν μπορούμε να πούμε κάτι πάνω σε αυτό. Κάναμε και εμείς κάποιες φάσεις αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ζήτησα ηρεμία. Αυτό ήθελα πρώτα από όλα. Είχα σκεφτεί κάποια πράγματα στρατηγικής αλλά αυτό που ήθελα ήταν να πέσουν οι παλμοί. Τους είπα ότι αν σκοράρουμε στα πρώτα 10-15 λεπτά, τότε θα βάλουμε πίεση και άγχος στους αντιπάλους. Είναι φυσιολογικό να συμβεί αυτό σε τέτοια ματς. Όπως ο Ιωνικός έβαλε δύο γκολ, έτσι θα βάλουμε και εμείς. Σαν να ξεκινάει το παιχνίδι από το 0-0. Ευτυχίσαμε να σκοράρουμε και έτσι μπήκε η πίεση που εξελίχθηκε στην ισοπαλία».

– Τη στιγμή που ισοφάρισε ο Τόσιτς πώς αντιδράσατε;

«Γενικά σαν άνθρωπος μου έχουν πει, ότι είτε η ομάδα σκοράρει, είτε δεχθεί, το δέχομαι με συγκεκριμένη ηρεμία. Σίγουρα στο 2-2 αν πω ότι δεν χάρηκα θα είναι ψέμα, όμως έπρεπε να σκεφτώ την επόμενη κίνηση που θα κάνω γιατί δεν ήταν ασφαλές σκορ με 15 λεπτά να απομένουν. Ήθελα να είμαι ψύχραιμος για να σκεφτώ τις επόμενες κινήσεις. Ήταν τεράστια χαρά και είναι απίστευτο γιατί σε ένα τέτοιο περιβάλλον, με το σκορ 2-0 εναντίον μας, καταφέραμε να το γυρίσουμε και θα νικούσαμε με τον Βασιλαντωνόπουλο στο τέλος. Τα παιδιά έβγαλαν ψυχή, προσωπικότητα και τα πάντα στο γήπεδο. Τους αξίζει το μεγαλύτερο μερίδιο της επιτυχίας».

– Τη στιγμή της λήξης…

«Εκεί υπήρχαν αγκαλιά, κλάματα, συγκίνηση γιατί πραγματικά ήταν δύσκολη πορεία με αγωνιστικές δυσκολίες. Ήταν δύσκολος στόχος. Όπως στεναχωρήθηκα με τον Πανιώνιο που είδα τα παιδιά να κλαίνε και τα πρόσωπά τους στεναχωρημένα, άλλο τόσο χάρηκα και πετούσα στα σύννεφα βλέποντας τα πρόσωπα των παιδιών της Λαμίας που πανηγύριζαν την παραμονή και να κλαίνε από τη χαρά τους. Είμαι ευτυχισμένος για αυτή την επιτυχία και που υπήρχε δίπλα μας ο πρόεδρος αλλά και τον κόσμο της Λαμίας που από την πρώτη στιγμή με στήριξε. Έγινε χαρούμενος ο κόσμος και έγινα ακόμα πιο χαρούμενος και εγώ».

– Ποιο είναι το πλάνο και οι στόχοι για τη νέα σεζόν;

«Είμαστε στην αρχή για το πλάνο… Εχουμε πολλή δουλειά μπροστά μας και θα πρέπει, κάτι που θα πω στους παίκτες όταν πάμε στα αποδυτήρια, να συνεχίσουμε από εκεί που τελειώσαμε. Δεν θα πρέπει να αφήσουμε τίποτα και κανένα στοιχείο από αυτά που είχαμε το τέλος της περασμένης σεζόν. Από την πρώτη προπόνηση, το πρώτο φιλικό, θα πρέπει να δώσουμε τον καλύτερο μας εαυτό. Προχωράμε και κοιτάμε να κάνουμε το καλύτερο για την ομάδα. Είμαι ένας άνθρωπος που δουλεύω πάρα πολύ όπως και όλο το τιμ μου και θέλω να αναφερθώ σε αυτούς τους ανθρώπους γιατί είναι παιδιά που είναι δίπλα μου αρκετά χρόνια. Τον Νίκο Ίσσαρη, τον Μπρίτσο, τον Νταμάκα, τον Μπολοβίνη και τους ανθρώπους του κλαμπ που ήταν δίπλα μας και όλοι τους έβαλαν το λιθαράκι τους. Θέλω να τους ευχαριστήσω όλους και να συνεχίσουμε από εκεί που σταματήσαμε. Με ξεκάθαρους στόχους και με δουλειά να κάνουμε το καλύτερο για τη Λαμία».

– Θα θέλατε να πείτε κάπου ένα ευχαριστώ για όλα αυτά;

«Θα ήθελα να ευχαριστήσω δύο πρόσωπα που πραγματικά είναι δίπλα μου. Μιλάω για τη γυναίκα και το γιο μου. Η ζωή ενός προπονητή είναι δύσκολη. Λείπει συνεχώς οπότε αν δεν έχεις έναν άνθρωπο να κρατάει το σπίτι και την οικογένεια, είναι πραγματικά δύσκολο. Δεν θα μπορούσα να μην ευχαριστήσω αυτά τα δύο πρόσωπα που είναι δίπλα μου».

ΕΔΩ ΟΛΗ Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ