Τα τελευταία χρόνια έρχονται στο φως ολοένα και
περισσότερες προσωπικές ιστορίες ποδοσφαιριστών οι οποίοι έχουν ζήσει
τον εφιάλτη της ψυχικής ασθένειας και έχουν έρθει αντιμέτωποι με
εθισμούς και κατάθλιψη, ακόμα και με απόπειρες αυτοκτονίας, ως απόρροια
της  κατάστασής τους αυτής. Κάποιοι μάλιστα δεν τα κατάφεραν και έβαλαν
τέλος στην ζωή τους. 

Σύμφωνα με την τελευταία δημοσιευμένη έρευνά της FIFpro,
του παγκόσμιου συνδέσμου παικτών, η οποία διεξήχθη το 2015 σε δείγμα
ποδοσφαιριστών από 11 χώρες σε τρεις ηπείρους, το 38% των νυν παικτών
και το 35% των παλαιμάχων εμφανίζουν συμπτώματα κατάθλιψης ή άγχους,
ενίοτε και συνδυασμό των δύο. Το 23% και το 28% αντιστοίχως εμφανίζουν
διαταραχές ύπνου, το 15% και 18% δυσφορία, ενώ το 9 και 25% κάνουν
κατάχρηση αλκοόλ. 

Η μελέτη έδειξε επίσης ότι οι ποδοσφαιριστές που έχουν
υποστεί τρεις ή παραπάνω σοβαρούς τραυματισμούς στην καριέρα τους,
είναι τέσσερις φορές πιθανότερο να εμφανίσουν σχετικά συμπτώματα.

Στη Γερμανία,η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ένκε το
2009 έφερε έναν διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης του φαινομένου από τους
συλλόγους. Κάθε επαγγελματικό κλαμπ πλέον έχει πρόσβαση σε ψυχιατρικές
υπηρεσίες, δημιουργήθηκε τηλεφωνική γραμμή διαθέσιμη 24 ώρες το 24ώρο
για παροχή συμβουλών σε ποδοσφαιριστές, ενώ το ίδρυμα Ρόμπερτ Ένκε
δουλεύει μεθοδικά στον τομέα της ενημέρωσης. 

Ο πρώην φορ της Νότιγχαμ Φόρεστ, της Λίβερπουλ και της Άστον Βίλα, Σταν Κόλιμορ, προκάλεσε σοκ όταν μέσω twitter μίλησε για την πολύχρονη μάχη με την κατάθλιψη και το κλείσιμο στον εαυτό του. 

Ο Άγγλος μέσος Λι Χέντρι από
τις 40.000 λίρες μισθό την εβδομάδα έφτασε στη χρεωκοπία και δύο φορές
πήρε υπερβολική δόση υπνωτικών χαπιών.  

Ο Περ Μερτεζάκερ, με μια
συνέντευξη-σταθμό ανέδειξε τη σκοτεινή πλευρά του ποδοσφαιρικού star system, ενώ η Λίβερπουλ επένδυσε χρόνο και χρήμα
για να αναδείξει το πόσο εύκολο είναι κάποιος που κουβαλά πάνω του το
επαγγελματικό ποδόσφαιρο, να περάσει στην άλλη πλευρά. Ο Ντάνι Ρόουζ
μίλησε ανοιχτά για την κατάθλιψη που πέρασε και για τον δρόμο που διένυσε μέχρι να ξανασταθεί, κυριολεκτικά και μεταφορικά, στα πόδια του. 

Στην Ελλάδα, τα ζητήματα ψυχικής υγείας στον αθλητισμό γενικότερα και
στο ποδόσφαιρο ειδικότερα, παραμένουν ταμπού. Μολονότι συχνά έρχονται
περιπτώσεις από το εξωτερικό να ταράξουν τα νερά, όπως οι αυτοκτονίες
του Γκάρι Σπιντ και του Ρόμπερτ Ένκε, ή
η δημόσια παραδοχή από παίκτες με διεθνή φήμη, οι παίκτες προτιμούν να
κλείνονται στους εαυτούς τους, ενώ το σύστημα που έχει δομηθεί τριγύρω
τους δεν βοηθά ώστε να αναζητήσουν υποστήριξη.