Πριν από το ματς με την ΑΕΛ, ο Γιάννης Σκόνδρας είχε τόσα γκολ σε κανονική περίοδο Superleague όσα και τα παιδιά του. Τέσσερα επί τέσσερα. Σε οκτώ σεζόν συν την τρέχουσα που πλησιάζει τα μισά της, ο 29χρονος αμυντικός δεν φημιζόταν για τις εκτελεστικές του ικανότητες, κάτι φυσιολογικό αφού μιλάμε για έναν ακραίο αμυντικό-πολυεργαλείο. Παρ’ όλα αυτά, ήταν ο απόλυτος πρωταγωνιστής στη νίκη της Λαμίας με 3-0 επί των «βυσσινί», σημειώνοντας δύο γκολ (και τι… γκολ), για πρώτη φορά στην καριέρα του, βιώνοντας σε ένα ματς στιγμές που δεν είχε αισθανθεί σε όλη του την καριέρα.
Μόλις στα 29 του, ο Τρικαλινός παίκτης μετρά έντεκα επαγγελματικές σεζόν στην πλάτη του, σε Ατρόμητο, ΠΑΟΚ, Λαμία αλλά και με μία πολύτιμη ευρωπαϊκή περιπέτεια στην Σκωτία με τη φανέλα της Χάμιλτον. Αυτό όμως για το οποίο δηλώνει περισσότερο ευλογημένος είναι η ήδη 6μελής οικογένεια του, προτού καν συμπληρώσει τα πρώτα «άντα». Κι αν νομίζετε ότι «αυτό ήταν», μην εκπλαγείτε αν σε βάθος τριετίας-τετραετίας τα έξι μέλη γίνουν επτά, αφού ο ίδιος είναι δεν απορρίπτει κανένα ενδεχόμενο και σε καμία περίπτωση δεν δηλώνει ότι η… παραγωγή έχει τελειώσει.
Ο Γιάννης Σκόνδρας, ο έμπειρος αμυντικός της Λαμίας ανοίγεται στο gazzetta.gr και μιλά για την ισορροπία μεταξύ ποδοσφαιριστή και πατέρα τεσσάρων παιδιών, την σεζόν του με τη Λαμία, την ευτυχία να σκοράρει, το επεισόδιο της ομάδας του με τον Μάρκο Βελλίδη αλλά και την εκ νέου προοπτική του εξωτερικού που δεν τον αφήνει αδιάφορο. Με χαρακτηριστική παράμετρο την συνυφασμένη έννοια της οικογένειας, σε κάθε απάντηση, σε κάθε του βήμα.
-Από το 0/8 της εκκίνησης στο 2/2 πλέον με τη Λαμία στο πρωτάθλημα. Πώς βιώνετε αυτή την «αντεπίθεση»;
«Όταν κάνεις το 2/2 κόντρα σε μια ομάδα όπως ο Βόλος που ήταν πιο ψηλά στην βαθμολογία και ειδικά όπως η ΑΕΛ που θα πήγαινε στην Τρίτη θέση αν κέρδιζε, σίγουρα είναι πολύ σημαντικό για μας, για να πάρουμε ψυχολογία. Είδαμε ότι στην αρχή τα αποτελέσματα δεν ήταν αυτά που θέλαμε, η ομάδα δεν έπαιζε τόσο καλό ποδόσφαιρο και υπήρχε μια γκρίνια. Από κει και πέρα όλα τα ματς είναι δύσκολα, είτε παίζεις με τον πρώτο είτε με τον τελευταίο, νομίζω ότι αν δεν είσαι συγκεντρωμένος και σοβαρός 100%, θα έχεις πρόβλημα. Εμείς γίναμε πιο ουσιαστικοί σαν ομάδα, σκοράραμε τρία γκολ χωρίς υπερβολικά πολλές ευκαιρίες και ήμασταν αποτελεσματικοί».
-Ασφαλώς το highlight της αναμέτρησης στη Λάρισα ήταν ότι πέτυχες για πρώτη φορά δύο γκολ. Πώς το αντιμετώπισες εσύ αλλά και οι συμπαίκτες σου στα αποδυτήρια;
«Όλοι με πείραζαν μετά. Ξεκίνησα από δεξί μπακ και μετά στο δεύτερο ημίχρονο πέρασα στο κέντρο επειδή άλλαξε και το σύστημα και έτυχε να βάλω δύο γκολ. Πραγματικά ούτε κι εγώ δεν το πίστευα, λέω πώς γίνεται αυτό. Ήταν κρίσιμο το γκολ στο 64’ γιατί σημειώθηκε σε ένα σημείο που η ΑΕΛ πίεζε και νομίζω τους έκοψε τα πόδια, σίγουρα ήταν ένα όμορφο γκολ και είναι ευτυχία για έναν παίκτη να σκοράρει».
-Έχεις κληθεί να υποστηρίξεις πολλούς και διαφορετικούς ρόλους, λύνοντας και τα χέρια του προπονητή ανάλογα με το σύστημα τη φετινή σεζόν. Απελευθερώνει και σένα με τη σειρά σου κάτι τέτοιο ή σου είναι δύσκολη η συνεχής προσαρμογή;
«Να πω την αλήθεια αυτήν την περίοδο δεν με δυσκολεύει. Όταν πρωτοέπαιξα ως αμυντικό χαφ υπό τις οδηγίες του Μάκη Χάβου μπορώ να πω ότι δεν είχα συνηθίσει τη θέση, είχα κάποια προβλήματα αλλά όταν έχεις εμπειρία όπως εγώ μπορείς να διαχειριστείς μια τέτοια κατάσταση. Εντάξει, δεν με έβαλε και τερματοφύλακα. Έγινε σε μια θέση που ο καθένας μπορεί να την παίξει. Πλέον έχω συνηθίσει, το χω ξανακάνει και στον ΠΑΟΚ και στον Ατρόμητο και στην Χάμιλτον, έχω παίξει κι αριστερά, κι ως στόπερ και στην ανάγκη θα παίξω χωρίς πρόβλημα».
-Πώς σε επηρέασε η εμπειρία με την Χάμιλτον στο σκωτσέζικο πρωτάθλημα;
«Είναι ένα τελείως διαφορετικό πρωτάθλημα, εντελώς διαφορετική νοοτροπία και ως ποδόσφαιρο και ως χώρα γενικά. Από κει και πέρα, ήταν μια εμπειρία που βοηθά τον καθένα. Πέρασα πολύ όμορφα για σχεδόν δύο χρόνια που έμεινα εκεί. Το κλίμα, η ομάδα, οι αγώνες που παίζαμε ήταν πολύ όμορφα όλα, σε γήπεδα με πολύ κόσμο. Σίγουρα ήταν σημαντικό στην επιστροφή μου στην Ελλάδα ότι έπαιζα εδώ από την αρχή της καριέρας μου κι έτσι η προσαρμογή ήταν εύκολη υπόθεση. Η αλήθεια είναι ότι το πρωτάθλημα δεν είναι όπως το άφησα, οι ομάδες ανεβάινουν επίπεδο, ο ανταγωνισμός μεγαλώνει».
-Πώς κατάφερες να ελέγξεις το κομμάτι οικογένεια για όσο βρισκόσουν στην Σκωτία;
«Το πρώτο εξάμηνο ήρθαν οικογενειακώς όλοι μαζί μου. Μετά όταν ανανέωσα για μια ακόμη σεζόν έτυχε να μείνει έγκυος η γυναίκα μου. Μιλήσαμε και ήταν καλύτερο και για εκείνη και για τα παιδιά που πήγαιναν σχολείο να γυρίσουν στην Ελλάδα, στην Θεσσαλονίκη συγκεκριμένα, για να νιώθει πιο άνετα, να είναι με τους γονείς της και να έχει μια βοήθεια παραπάνω γιατί όσο να ναι, στο εξωτερικό, αν έλειπα εγώ από τον ξενοδοχείο δεν είχε κανέναν στη διάθεση της».
-Πόσο εύκολο είναι να ισορροπείς ανάμεσα στο ρόλο του μπαμπά και του ποδοσφαιριστή;
«Στις προπονήσεις μπορεί να νευριάζεις, να έχεις θέματα αλλά προσπαθώ να αφήνω αυτά τα προβλήματα έξω από την οικογένεια. Καθημερινά προσπαθώ να δείχνω στα παιδιά μου το καλό παράδειγμα. Τους ωθώ να διαβάζουν, να σπουδάσουν και από κει και πέρα να σπουδάσουν. Θεωρώ ότι είμαι καλός πατέρας (γέλια)».
-Τα παιδιά σου πώς υποδέχονται το όλο… στάτους του μπαμπά που είναι ποδοσφαιριστής;
«Το χουν πάρει ψύχραιμα, άλλες φορές ντρέπονται γιατί τους ρωτούν στο σχολείο, τους έλεγαν τώρα μετά το ματς συγχαρητήρια για το γκολ του πατέρα σου, αλλά γενικά είναι ωραία τα πράγματα».
-Υπήρχαν προτάσεις από το εξωτερικό μετά την Χάμιλτον, το διάστημα που περίμενες πριν να υπογράψεις τελικά στην Λαμία;
«Είχαμε έρθει σε πρόωρη επαφή με την Χάμιλτον για ανανέωση αλλά επειδή τότε περίμενα και το τρίτο μου παιδί, αν έμενα θα έμενα και πάλι μόνος μου. Οπότε αποφάσισα να γυρίσω στην Ελλάδα, να είμαστε όλοι μαζί οικογενειακά. Ήρθαν όντως κάποιες προτάσεις από το εξωτερικό αλλά δεν τις είδα ποτέ με καλό μάτι γιατί αν ήταν να μείνω εκτός Ελλάδας θα συνέχιζα στην Χάμιλτον. Από κει και πέρα, η Λαμία ήταν μονόδρομος».
-Με βάση ότι έχεις τουλάχιστον 4-5 γεμάτα χρόνια ακόμη σε τοπ επίπεδο, θα ξανασκεφτόσουν αυτό το ενδεχόμενο;
«Ναι, γιατί όχι, εξαρτάται από τις προϋποθέσεις, από την ομάδα, τη χώρα, κλπ. Αλλά και πάλι θα έφευγα μόνος μου, χωρίς την οικογένεια μου. Θα ήταν δύσκολο πάντως, γιατί αν υπέγραφα ένα τριετές συμβόλαιο φερ’ ειπείν και διαπίστωνα ότι μετά από λίγους μήνες δεν μπορούσα άλλο μακριά τους, δεν θα ήταν μια σωστή επιλογή».
-Θα μπορούσες να πεις ότι η οικογένεια είναι η κινητήριος δύναμη σου σε ό,τι αφορά και την καριέρα σου;
«Όταν παίζεις από τα 18 σου επαγγελματικά, πρώτα κοιτάς μόνο το προσωπικό σου επίπεδο. Πλέον, η οικογένεια μου μπαίνει πάνω από όλους, ό,τι κάνω το κάνω για αυτούς. Οι προσωπικοί μου στόχοι είναι κάτι που κρατάω φυσικά μέσα μου και δουλεύω για να δικαιωθώ και σε αυτό».
-Προέρχεσαι κι εσύ από μεγάλη και ποδοσφαιρική οικογένεια. Έχοντας δει τους Κώστα και Δημήτρη Γιαννούλη να τίθενται αντιμέτωποι την προηγούμενη αγωνιστική, πώς ήταν η πραγματικότητα στην δική σου οικογένεια όταν έπαιξες αντίπαλος με τον αδελφό σου, Αποστόλη, στο Λαμία – ΠΑΣ Γιάννινα;
«Εντάξει είναι πολύ όμορφο, πιο πολύ για τους γονείς παρά για εμάς. Σε εκείνο το ματς, την εβδομάδα που πλησίαζε πριν παίξουμε αντίπαλοι πειραζόμασταν πολύ αλλά στην ώρα του ματς δεν υπάρχει ούτε αδερφός ούτε τίποτα, εκεί παίζεις για να κερδίσεις. Μεγάλη αγάπη για τον αδερφό σου, αίμα σου, κλπ αλλά σίγουρα θες να τον κερδίσεις για να τον πειράξεις και μετά. Οι γονείς μας ηρεμούν αυτόν που θα χάσει. Τους βολεύει όμως η ισοπαλία».
-Το επεισόδιο με τον Μάρκο Βελλίδη επηρέασε τις τάξεις της ομάδας;
«Νομίζω πως όχι, δεν επηρέασε εσωτερικά την ομάδα. Πιο πολύ επηρέασε το αρνητικό αποτέλεσμα και το ότι χάναμε με τρία γκολ κόντρα στον ΠΑΟΚ στο 12’. Αλλά ό,τι έγινε έγινε. Όλα τα υπόλοιπα είναι μεταξύ του Μάρκου και της διοίκησης. Από κει και πέρα όλοι παρακολουθούσαμε τι θα συμβεί, όμως σαν αποδυτήρια δεν επηρεαστήκαμε. Σίγουρα θες να μάθεις αλλά είσαι επαγγελματίας και θες να είσαι καλά στην ψυχολογία σου εν ώρα αγώνα. Δεν μπορείς να κάνεις διαφορετικά. Υπάρχουν αγώνες, προπονήσεις, αγωνιστικά η ομάδα δεν πήγαινε καλά. Δεν έχεις περιθώρια να σκεφτείς τίποτα τέτοιο».
-Επειδή συνυπήρξατε και στον ΠΑΟΚ και τον γνωρίζεις λίγο καλύτερα, πιστεύεις ότι του στοίχισε αυτή η διαμάχη;
«Ήταν λεπτή η θέση μου. Δεν ήθελα να τον ρωτήσω, όταν κάποιος βρίσκεται σε τέτοια φάση είναι καλύτερο να τον αφήνεις να ηρεμήσει παρά να τον ζαλίζεις με ερωτήσεις. Αφού ηρεμήσει και γίνει αυτό που θέλει εκείνος, να μείνει ή να φύγει, τότε μπορείς να του μιλήσεις. Δεν έχω μιλήσει να πω την αλήθεια μαζί του, αλλά σε όποιον συμβαίνει κάτι τέτοιο δεν μπορεί να είναι κάτι θετικό».
-Και τώρα; Τι βλέπετε στον ορίζοντα για τη συνέχεια της σεζόν;
«Υπάρχει θετική αύρα. Τώρα παίζουμε εντός έδρας με την Ξάνθη, θέλουμε σίγουρα τη νίκη. Στόχος είναι η γρήγορη παραμονή. Μας έλειπε η εμπειρία, μας έλειπε η ψυχολογία και τα θετικά αποτελέσματα. Τα πήραμε όλα αυτά και είναι θέμα χρόνου να δείξουμε το καλό μας πρόσωπο, χωρίς άγχος και να φανεί και στο γήπεδο».
