Χθες Σάββατο 23 Απριλίου ήταν μία δύσκολη μέρα για όσους βρέθηκαν στο ΔΑΚ (και ήταν αρκετοί μετά από καιρό) αφού η Λαμία μας, η αγαπημένη μας ομάδα αν και με νίκη διεκδικούσε με αξιώσεις την 3η θέση, δεν κατάφερε να παίξει το ποδόσφαιρο που μας έχει συνηθίσει και ηττήθηκε με 0-1 ύστερα από τις 5 Ιανουαρίου του 2014 και πάλι από τα Τρίκαλα η οποία ήταν η καλύτερη ομάδα που πέρασε φέτος από το ΔΑΚ.

Όμως μέχρι εκεί! Ήταν απλά μία εντός έδρας ήττα με την ομάδα να εμφανίζει φανερά σημάδια κόπωσης ύστερα από τι παιχνίδι της προηγούμενης Δευτέρας στην Καρδίτσα ενώ σε 2 μέρες από σήμερα θα ταξιδέψει στις Σέρρες για το 3ο παιχνίδι της σε διάστημα 8 ημερών.. Μπορεί βέβαια ο κόσμος της ομάδας να είχε συνηθίσει να φεύγει άλλοτε χαρούμενος και άλλοτε σκεπτικός από το ΔΑΚ, είχε πολύ καιρό όμως να φύγει στενοχωρημένος…

Όμως είπαμε ότι μέχρι εκεί… Και τι έγινε δηλαδή που ήρθε μία εντός έδρας ήττα. Ναι ήταν το σημαντικότερο παιχνίδι της χρονιάς, όμως για τους χ,ψ λόγους τα παιδιά δεν μπόρεσαν. Τι να κάνουμε? Να τους πάρουμε το κεφάλι? Ο κόσμος της Λαμίας έχει δείξει άπειρες φορές ότι είναι απαιτητικός και ότι δεν αγκαλιάζει την ομάδα (πλην μικρής μερίδας) την επομένη μιας αποτυχίας. Αντίληψη λανθασμένη γιατί έτσι δεν θα γίνει ποτέ το βήμα παραπάνω…. Ίσως να μην είμαστε και έτοιμοι σαν πόλη να το υποδεχθούμε….

Το θέμα με Μιλιεβιτς


Χθές και με την λήξη του παιχνιδιού οι οπαδοί της Λαμίας αποδοκίμασαν έντονα τους ποδοσφαιριστές κυρίως όμως τον Κρίστιαν Μίλιεβιτς ο οποίος δεν έπιασε υψηλά στάνταρ απόδοσης όπως και οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές μας χθες. Πριν αποδοκιμάσετε λοιπόν να θυμηθείτε πως ο Μίλιεβιτς ήταν αυτός που χάρισε την νίκη στο παιχνίδι της προηγούμενης Δευτέρας στην Καρδίτσα και αυτός που πέτυχε το νικητήριο γκολ με την ΑΕΛ. Σίγουρα αυτό δεν αποτελεί άλλοθι όμως σκεφτείτε πως ο Μίλιεβιτς προέρχεται από τραυματισμό  χωρίς επίσημο παιχνίδι το πρώτο μισό της φετινής σεζόν. Δικαιολογημένα λοιπόν να έρθει και η κόπωση. Το λάθος ήταν στη συγκεκριμένη περίπτωση του προπονητή ο οποίος δεν τον αντικατέστησε ποντάροντας στα απότομα ξεσπάσματα που τον χαρακτηρίζουν τα οποία όμως δεν ήρθαν ποτέ. Το λάθος ήταν πως ο προπονητής αντί να φρεσκάρει τα άκρα και να ρισκάρει βγάζοντας έναν αμυντικό, αντικατέστησε τα δύο του χαφ αδείαζοντας εντελώς το κέντρο.



Το κεφάλαιο Fadomades!


Και ερχόμαστε τώρα στους Fadomades. Ξέρετε, αυτούς που κάνουν τα επεισόδια, σπάνε τα πάντα και κάνουν κακό στην ομάδα. Επίσης δεν αφήνουν και τους τριγύρω να δουν παιχνίδι. Χθές πολλοί καμάρωναν τα Τρίκαλα για τον κόσμο που βρέθηκε στο ΔΑΚ, εθελοτυφλούσαν χαρακτηριστικά όμως κάθε φορά που οι Φαντομάδες διοργάνωναν και ταξίδευαν στα “εκτός” της Λαμίας.

“Μπορεί να τα φωνάζαμε τα παιδιά, αλλά αυτά ήταν η φωνή της ομάδας” ψιθύριζαν κάποιοι χθές με χαμηλωμένο το κεφάλι.

Άργησατε. Άργησατε πολύ να τα πείτε αυτά τα λόγια.  Έχετε γυρίσει την πλάτη όλοι πολλές φορές σε αυτά τα παιδιά, οι οποίοι έχουν κρατήσει ψηλά την σημαία της Λαμίας τόσο εντός όσο και εκτός. Και είναι απόλυτα δικαιολογημένη η αποχή τους από το οργανωμένο (το τονίζω) κομμάτι της κερκίδας. Και λέω οργανωμένο γιατί τα παιδία ήταν εκεί, συσπειρωμένα και έβραζαν στο ζουμί τους βλέποντας όλες αυτές τις αδικίες εις βάρος της ομάδας μας.
Η αλήθεια είναι όμως πως κανείς δεν τους αγκάλιασε. Αντίθετα πολλοί δεν τους ήθελαν και δεν τους θέλουν στο γήπεδο. Το γιατί είναι δικό τους πρόβλημα.

Θα σας δώσω ένα παράδειγμα. Στον αγώνα με την Καρδίτσα και χθες, με τα Τρίκαλα οι φιλοξενούμενοι οι οποίοι υποτίθεται πρέπει να περνούν από εξωνυχιστικό έλεγχο είχαν μαζί τους πυρσούς τους οποίους και άναψαν.. Και μπράβο τους. Οι φίλοι της Λάρισας οι οποίοι θα έπρεπε να περάσουν πιο ενδελεχή έλεγχο πέρασαν στο γήπεδο φωτοβολίδες και πιστόλια εκτός των πυρσών…

Την ίδια ώρα στην απέναντι πλευρά, και στους Φαντομάδες οι οποίοι προσπαθούν με ότι μπορούν να δημιουργήσουν μία καυτή ατμόσφαιρα, δεν τους επιτρέπεται να περάσουν ούτε κορδέλες και ο έλεγχος που δέχονται θυμίζει εικόνες αεροδρομίου που έχει υποστεί φάρσα περί εμπρηστών, και ψάνχνουν να βρουν τον καμικάζι!

Όταν λοιπόν και εμείς οι ίδιοι  δεν κάνουμε τίποτα για αυτά τα παιδιά. Όταν τους κατηγορούμε για όλα τα κακά του κόσμου τότε κύριοι είμαστε άξιοι της μοίρας μας να καθόμαστε στο γήπεδό μας και να βλέπουμε τους φιλοξενούμενους να δημιουργούν καυτή ατμόσφαιρα..

Οι Φαντομάδες είναι η φωνή της ομάδας, μία φωνή που την έχει ωθήσει και την ωθεί χρόνια τώρα σε νίκες τόσο μέσα όσο και έξω από το ΔΑΚ.

Ας αναλογιστούμε λοιπόν το μερίδιο ευθύνης που μας αναλογεί, ας στηρίξουμε επιτέλους αυτή την ομάδα και μετά από μία ήττα, και αυτά τα παιδιά και να στείλουμε την Λαμία εκεί που της αξίζει.

Θέλουμε να δούμε ξανά στιγμές σαν και αυτές…. Επιτέλους μην μας τις στερείτε άλλο!

Φίλος της ομάδας…